De vorm van de locatie, op de grens van de oude vestingwallen van Sas van Gent, is grillig. Het ontwerp van het onderwijsgebouw speelt hierop in door zijn alzijdigheid en plasticiteit. Het gebouw is niet in één oogopslag te overzien, door hoekverdraaiingen en overstekken, en door de afwisseling van vlakken met regelmatige raampartijen met ramen van afwisselende grootte; het seniorencomplex is daarentegen opgezet als een rechthoekig volume. Vanuit het centrum van Sas van Gent loopt een duidelijke route naar het nieuwe complex. Deze route eindigt in het centrale hart van het schoolgebouw, ‘het Venster’. Door middel van een zichtlijn is vanaf hier het schuin geplaatste seniorencomplex er tegenover zichtbaar. Het Venster strekt zich uit over twee verdiepingen waar verschillende voorzieningen aan grenzen, en is dé plek waar gebruikers en bezoekers elkaar kunnen zien en ontmoeten.
Als knipoog naar de traditionele schuren die Zeeland rijk is, bestaat de gevel van MFC De Statie uit gepotdekselde, zwarte houten delen. Brede wit omkaderde raampartijen wisselen elkaar af met smalle verticale ramen. In tegenstelling tot de donkere buitenkant oogt het interieur licht en warm. De geknikte, vloeiende lijnen van de plattegronden maken dat er spannende ruimtes ontstaan. Het kleurenpalet beperkt zich tot fuchsiaroze, appeltjesgroen, zeeblauw en babyblauw. Deze kleuren zijn gedoseerd in het hele gebouw toegepast, in combinatie met verfijnde houten elementen. Om elke functie een eigen identiteit te geven verschillen de kleuraccenten per domein.
Mensen worden ontvangen in een centrale ontmoetingsruimte, met middenin een royaal opgezet meubel dat zowel dient als balie en als bar. Deze centraal gelegen ruimte fungeert als schakel tussen de verschillende gebouwdelen, geholpen door vides, doorkijkjes en een uitnodigende taps toelopende trap. Een slim wandmeubel scheidt de bibliotheek van de ontmoetingsruimte en kantine, in de kantine bieden grote vensters een doorkijkje naar de sporthal.
Ook de scholen en het kinderdagverblijf zijn licht en warm van sfeer. Net als in de ontmoetingsruimte zijn er in de nissen warme kleuraccenten toegepast. De houten trappen zijn hier voorzien van een bordes en kunnen zo ook als podium en speelruimte gebruikt worden. Op diverse plekken zijn brede ‘zit’-vensterbanken om op informele wijze het ontmoeten te stimuleren. Interne vensters, doorkijkjes en grote glazen schuifpuien verlagen de drempel om even bij de buren naar binnen te lopen en samen activiteiten te organiseren en ondernemen.
Vanuit dit idee hebben we ook gestreefd naar een hoge mate van synergie: al tijdens het opstellen van het Programma van Eisen is er veel onderzoek gedaan naar dubbelgebruik van ruimtes en het samenbrengen van verschillende bezoekersgroepen. Zo is de ontmoetingsruimte van het wijkcentrum gecombineerd met de leeszaal van de bibliotheek, en wordt de kantine gebruikt door sporters, maar ook voor de klaverjasavond van de bewoners van de seniorenwoningen.
Het seniorencomplex, met 23 appartementen en een zorgpost, is gemetseld in een lichte baksteen die aansluit bij de overige bebouwing in Sas van Gent. Het MFC en het seniorencomplex vormen samen een dynamische compositie op het langgerekte grillig gevormde kavel. Beiden gebouwen hebben een eigen karakter. In tegenstelling tot het zwarte geknikte onderwijsgebouw dat inspeelt op schaalverfijning, is het seniorencomplex een kloek blond volume. Dit volume krijgt vorm door middel van witte uitsparingen, witte kozijnen en groen getinte hardglazen balkons. De balkons liggen pal op het zuid en verspringen zodat er sprake is van een prettige afstand tot je buren. Aan de galerijzijde zorgen verspringende kolommen voor beschutting. De galerij is relatief breed om een plek te creëren waar bewoners elkaar kunnen ontmoeten.
Het onderwijsgebouw is een waardevolle ‘buur’ voor de bewoners van de seniorenwoningen. Doordat er hier programma kan worden georganiseerd voor deze doelgroep, en doordat het gebouw mensen van alle leeftijden trekt – met een koffiebar, een bibliotheek, een sportzaal, de basisscholen en de KDV is dit een plek voor iedere bewoner van Sas van Gent – zorgt het ervoor dat sociale isolatie wordt tegengegaan en de bewoners midden in het leven kunnen blijven staan. Zo is er een plek met waarde voor alle verschillende gebruikers ontstaan – een ‘kinderdagverblijf met een tap’ . Mede daarom won De Statie in 2014 dan ook de tweede prijs van de 'Zeeuwse Dag van de Architectuur'.